Vandaag de inhaalmatch en clash tegen onze buren en vermoedelijke toekomstige kampioen SK Loenhout. In de vorm waarin we momenteel verkeren en met de match van 2 weken geleden nog in het achterhoofd, waar we nooit ons normale niveau haalden, wisten we dat het geen sinecure zou worden. Er was maar 1 ding dat we vroegen aan onze meiden, 100% inzet en alles geven wat ze in zich hadden.

De match ging van start met twee ploegen die er meteen vol op klapten en streden voor elke morzel grond. Onze meiden lieten de eerste minuten al meer zien dat in de match van 2 weken geleden. Ze gingen vol de strijd aan en zaten meteen goed in de match. Hun snelle spits Flynn koos een keer het hazenpad maar haar schot suisde voorlangs en een doelpunt van haar werd afgekeurd wegens een voorafgaande duwfout. Wij prikten regelmatig tegen via onze snelle spits Kato waar de thuisverdediging meer dan hun handen vol mee had. 0-0 na een enerverend eerste kwart voor werkelijk waar megaveel toeschouwers (mss wel meer dan dat je vaak bij het eerste elftal ziet) en in een zinderende sfeer. De toeschouwers, speelsters en beide trainerskampen lieten zich niet onbemoeid en de emoties liepen vaak hoog op in het heetst van de strijd. 

Bij aanvang van het tweede kwart waren we heel even niet bij de les en we lieten de snelle Flynn veel te gemakkelijk doorkomen en zij liet deze kans dan ook niet liggen, 1-0 voor de thuisploeg. Yasmin stond ook ijzersterk te keepen en zij hield Flynn van haar tweede doelpunt. Ook een paar afstandsschoten van de thuisploeg gingen naast het doelkader en wat later haalde Yasmin andermaal met veel klasse de bal uit de hoek. Gaandeweg herstelden we terug het evenwicht en we voerden wat wissels door op het veld. Oliwia ging nu tegen de snelle thuisspits postvatten en deze zet pakte werkelijk schitterend uit in het vervolg van de wedstrijd. We konden nu ook geregeld tegenprikken en toen Kato er op haar eentje in slaagde de hele thuisverdediging in de luren te leggen kwam ze schuin voor doel en wou de bal in de korte hoek prikken maar helaas voor haar en voor ons stuitte de bal op de paal... De helemaal vrijstaande Moira bedienen aan het penaltypunt was mss achteraf een betere optie geweest maar we verwijten Kato hier zeker niets want voor hetzelfde geld was het wel raak geweest.... Als we dit seizoen al onze ballen op paal en lat optellen kunnen we ook zeker van heel wat pech spreken.... (de geluksfee staat vaak niet aan onze kant).

Onze meiden gaven alles en wanneer de thuiskeepster haar doelmond verliet om een bal te gaan halen belandde ze met bal en al buiten de grote backlijn aan de zijkant van het veld. Gele kaart voor de thuisgoalie en vrije trap heel schuin voor doel voor onze meiden. Moira zette zich achter de bal en ze pegelde de bal mooi naast het muurtje maar jammer voor ons kon de thuisdoelvrouw de bal met haar voet ternauwernood uit de korte hoek halen. Ook Kato zette haar turbo nog een keer op maar ook onze spits stuitte op de voeten van de thuisgoalie. We mochten hier zeker aanspraak maken op de 1-1 maar deze wou vooralsnog niet vallen.  Ook Yasmin bleef onberispelijk keepen en zo stond de 1-0 met de rust op het bord en was nog alles mogelijk.

De thuiscoaches bespeelden vaak de scheidsrechter door hevig roepend en gesticulerend te vragen voor vrije trappen voor hun ploeg wanneer ze in hun ogen fouten of handsballen vanwegen onze meiden zagen. Wij op de KFC Meer bank lieten ons ook niet onbetuigd en zo was er ook aan de rand van het veld de nodige spanning en emotie.

De tweede helft verliep verder in een zinderende sfeer en het vallen van de avond en het onsteken van de lichtmasten maakte het er nu een echte cupmatch van op het scherpst van de snee. Ook de beide supportersclannen gingen vol achter hun ploeg staan en het was bij momenten echt kippenvel krijgen en genieten van deze geweldige wedstrijd en sfeer. De meiden op het veld gingen ook met veel passie de strijd verder aan en gaven elkaar geen duimbreed toe. Flynn, die nu een te duchten tegenstanders had aan Oliwia, kon zich nog een keer doorzetten maar ze besloot nipt naast. Ook wat afstandsschoten of pogingen waaiden over of naast ons doel. Toen Kato nogmaals te snel was voor de thuisverdediging kon ze de bal voor doel brengen en aan de tweede paal stond youngster Mirte helemaal alleen om de bal in het lege doel te werken, 1-1 en de gehele KFC Meer familie in extase en wat een moment voor Mirte om haar eerste doelpunt ooit te netten, dit moet haar zelfvertrouwen een enorme boest geven ! We zagen de stress toenemen bij onze collega's van de thuisclub want puntenverlies in hun kampioenenrace konden ze zich niet veroorloven. Yasmin was werkelijk outstanding en ranselde nog enkele ballen uit haar kooi of kwam goed uit om verder onheil te voorkomen. Ook Oliwia en Flynn bleven robbertjes uitvechten en toen Oliwia een -foutje beging en de scheidsrechter terecht voor fout floot gingen de Loenhoutse trainers vragen en bedelen voor een gele kaart voor Oliwia waar de scheidsrechter een halve minuut na de fout dan ook maar op in ging.... Het laatste wapenfeit van het derde kwart was voor de thuisploeg maar het schot ging naast het doel, 1-1 bij aanvang van het laatste kwart, wat een spanning !

Het laatste kwart ging de thuisploeg er nog een keer vol voor maar ook onze meiden gingen tot het uiterste en hadden de zaakjes goed onder controle. Loenhout probeerde het dan maar vanuit de tweede lijn maar deze pogingen gingen over en naast en de klok tikte weg in ons voordeel. Alleen een tweede moment van onoplettendheid werd ons helaas fataal. Toen de laatste vrouw mee naar voren sloop bij een hoekschop werd deze kort naar haar gegeven en vanaf de zijkant haalde zij hard uit en via het been van Sophie week deze bal af in de verste hoek, 2-1 voor de thuisploeg en had Sophie deze bal niet geraakt was hij misschien wel voorlangs gegaan, maar wat en als telt niet en de 2-1 stond op het bord, toch even een mokerslag voor onze meiden die tot dan geweldig in de match zaten.

Er stonden nog een tiental minuten op de klok om trachten het tij nog een keer te keren en alsnog een, op basis van onze inzet en werklust, een verdiend gelijkspel uit de brand te slepen. Maar we kwamen niet echt meer aan kansen omdat de laatste pas vaak niet aankwam en enkele malen de verkeerde keuzes werden gemaakt bij de eindpas. Nu tikte de klok in ons nadeel weg en toen Nienke in een reflex de bal met haar hand beroerde in onze eigen backlijn floot de scheidsrechter een strafschop + gele kaart voor Nienke. De sterke thuisspeelster Julia liet deze buitenkans niet liggen en velde ons vonnis een vijftal minuten voor tijd, 3-1.

 Onze meiden hadden alles gegeven en hun bobijntje was af en de 4-1 in de slotminuten was enkel nog goed voor de statistieken en deze score hadden onze meiden zeker niet verdiend.

Deze wedstrijd was, met alles wat deze wedstrijd te bieden had, de strijd op het veld, de sfeer er om heen, de emoties die vaak hoog opliepen werkelijk waar een propaganda voor het meisjes- en damesvoetbal in het algemeen. Elke toeschouwer die aanwezig was zat de hele wedstrijd op het puntje van zijn of haar stoel en beleefde intens dit titanenduel. We kunnen enkel maar zo een match beleven door twee evenwaardige ploegen die er beide van de eerste tot de laatste seconden vol voor gingen. Een dikke proficiat aan beide teams voor deze geweldige avond !

De eerlijkheid gebied ons te zeggen dat de thuisclub de overwinning verdiende vermits ze voetballend vandaag de iets betere ploeg waren en ook meer matuur en ervaren zijn dan onze meiden die nog maar hun eerste seizoen in de meisjescompetitie en 11 tegen 11 op een groot veld spelen. Dus een welgemeende proficiat met de overwinning.

Wij daarentegen waren oprecht fier op onze 13 krijgers die een tomeloze inzet lieten zien en vochten voor elke vierkante centimer en ook lieten zien dat zij ook heel goed kunnen voetballen en heel wat in hun mars hebben en de thuisclub toch een dikke 70 minuten lang lieten zweten en zwoegen.

Alleen, wat er na de wedstrijd in de catacomben gebeurde kan echt niet door de beugel. De meiden van Loenhout vonden het niet beter dan onze meiden verbaal te treiteren en te belagen en ook enkele van onze meiden verbaal persoonlijk op de korrel te nemen. Wanneer er dan ook nog een plaatselijke mama van één van deze speelsters deze actie kwam goedkeuren...... Ze zag het als een reactie op de uitlatingen van een KFC Meer supporter tijdens de wedstrijd in Meer van twee weken geleden. (weet wel dat ik als afgevaardigde onder de rust van deze wedstrijd, toen ik dit feit te horen kreeg, persoonlijk aan deze supporter ben gaan zeggen dat ik van hem in het vervolg van de wedstrijd niets meer wilde horen wat hij dan ook braaf heeft volbracht). De mama die hier gisteren het gedrag van de Loenhoutse meiden kwam vergoeilijken kan misschien beter ook even in de spiegel kijken..... Wat mij en de hele KFC Meer familie betreft moet er steeds respect zijn, evengoed na de wedstrijd. Dat er door het winninde team gezongen wordt etc dat hoort er allemaal bij maar dit gedrag kon echt niet door de beugel, een schril contrast met het gedrag van de meiden van die andere titelkandidaat S'Gravenwezel die vorige zaterdag onze meiden wel met het nodige respect behandelden na de wedstrijd.

Tegenover de technische staf van de thuisclub geen rancune want zij zijn net zoals wij heel gedreven en wij gaven elkaar na de match sportief de hand en verbroederden nog wat in de kantine.

Kortom, buiten de gebeurtenissen na de wedstrijd was deze wedstrijd een waar genot en een dikke proficiat aan beide ploegen voor het geleverde spektakel.

Bij onze meiden niets dan uitblinkers, van de eerste tot de laatste, magnifiek !

Onze ploeg van vandaag : Yasmin, Hannah, Sophie, Lore, Tooske, Jana, Moira, Nienke, Oliwia, Larissa, Haley, Kato en Mirte.

Den delegee.